ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΓΕΥΜΑΤΑ

Η περίοδος των Χριστουγέννων χαρακτηρίζεται από πληθώρα μηνυμάτων σχετικά με το «πώς να μη φάμε πολύ» και «πώς να μην πάρουμε κιλά».

Συμφωνώ απόλυτα ότι είναι απαραίτητο να πληροφορούμε τον κόσμο πώς να τρώει υγιεινά και τέτοιου είδους μηνύματα είναι χρήσιμα για τη σωστή ενημέρωση.

Για εμένα όμως, η περίοδος των Χριστουγέννων και τα Χριστουγεννιάτικα δείπνα είναι κάτι πολύ περισσότερο από πηγή θερμίδων και πολύ φαγητού. Eίναι κυρίως η ευκαιρία να μοιραστούμε γεύματα με την οικογένεια και τους φίλους μας και να ξοδέψουμε ποιοτικό χρόνο μαζί τους (και με τον εαυτό μας).

ΤΙ ΟΦΕΛΗ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ/ΦΙΛΙΚΑ ΔΕΙΠΝΑ;

🔷Τα τακτικά οικογενειακά γεύματα έχουν συσχετιστεί με αυξημένη οικογενειακή επικοινωνία και συνοχή, δημιουργώντας δυνατούς οικογενειακούς δεσμούς.

🔷Μελέτες έχουν δείξει ότι τα συχνά οικογενειακά γεύματα σχετίζονται με περισσότερη κατανάλωση φρούτων και λαχανικών από τα παιδιά και έχουν θετική επιρροή στα πρότυπα υγιεινής διατροφής τους, όπως και στην πρόληψη διαταραγμένων διατροφικών συνηθειών.

🔷Οι οικογενειακές παραδόσεις, οι συνταγές και οι τεχνικές προετοιμασίας γευμάτων μεταφέρονται από γενιά σε γενιά, συμβάλλοντας στην προσωπική, οικογενειακή και πολιτιστική μας ταυτότητα, οδηγώντας σε οφέλη όπως η αίσθηση του «ανήκειν» και η συντροφικότητα.

🔷Μελέτες σε ηλικιωμένους ανθρώπους, οι οποίοι συχνά πάσχουν από υποσιτισμό, έχουν δείξει ότι όσοι γευματίζουν παρέα με φίλους καταναλώνουν 18% περισσότερες θερμίδες, βοηθώντας τους να διατηρήσουν υγιές σωματικό βάρος.

Eπομένως, η δική μου συμβουλή είναι:
🔷Xαρείτε αυτή τη γιορτινή περίοδο με όλη σας την καρδιά.
🔷Aπολαύστε τον χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους σας.
🔷Aπολαύστε το φαγητό τις γιορτινές ημέρες.

Εξάλλου, να θυμάστε ότι η διατροφή σας στα πλαίσια αυτών των 10-15 ημερών δεν αναιρεί ή αντιστρέφει την προσπάθεια του υπόλοιπου χρόνου για μια ισορροπημένη υγιεινή διατροφή!

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Absolom et al. Journal of Occupational Science 2011;18:339-46.

Mason et al. BMJ 2018;369:k4857.

Neumark-Sztainer Public Health Nutr 2010;13:1113-21